14 styczeń – moje urodziny, czyli 33 lata za mną

Tak, to prawda – jestem ryczącą trzydziestką ;P  I to nawet trzydziestką trójką J

Dzisiaj właśnie kończę 33 lata i musze powiedzieć – kompletnie nie czuje się na swój wiek!

Czuję za to ogromny bagaż doświadczeń, które zebrałam do daty tychże urodzin i w tym roku zaczynam całe życie od nowa. Wszystko od początku. Od początku, ale z tymi doświadczeniami, które zebrałam.

Pod koniec ubiegłego roku przeprowadziłam się do innego miasta. Z tym związane było nowe mieszkanie. Wszyscy ludzie, których znałam do tej pory uświadomili mi, że byli tylko ułudą w moim życiu. Wyciągali ode mnie informacje, oczekiwali poświęceń kosztem mojego życia, ale żadne z tych osób nigdy jako pierwsze nie złożyło mi życzeń urodzinowych, imieninowych czy świątecznych, nigdy nie zaproponowało mi współpracy czy zleceń, nigdy nie zapytali jak mi się żyję, o czym marzę, a już nie wspominając o tym czy czegoś nie potrzebuje.

Minęły święta, Nowy Rok brak odzewu tych osób tylko potwierdziły moją słuszną decyzję o zmianach. Zmianach których dokonałam w tamtym roku i zmianach jakie jeszcze pragnę wprowadzić w dalszym swoim życiu.

Wkraczam zatem w ten 33 rok życia z nowym oddechem. Lekkością i traktowaniem wszystkich doświadczeń jako bagażu na kółkach (bo już nie jest tak ciężki w odczuciach jak wcześniej) z którym po prostu wjeżdżam do swojego nowego życia i rodzę się na nowo w wieku 33 lat J

Zmieniły mi się priorytety, przestałam stresować się tym, że nie udało mi się zrealizować tego co chciałam, przestałam naciskać na rzeczy, które wydawały mi się bardzo ważne w moim życiu, a tak naprawdę mnie męczyły, ograniczały, spowalniały  moje możliwości i realizację marzeń.

Kiedy ma się 20 lat, ma się wrażenie, że zdobędzie się cały świat. W wieku 25 lat już się myśli o poznaniu swojej drugiej połowy i stworzeniu własnego domu, a w wieku 30 lat ma się wrażenie, że będzie się mieć górę pieniędzy, kilka nieruchomości i jedyne co Nam zostanie to – czekać na śmierć (bo niby co robić ;) )

Wiele osób, które osiągnęły ogromne sukcesy, osiągnęła je nie wcześniej niż po 35 roku życia, więc i ja wierzę, że do tej pory zrobiłam tylko maleńki rozbieg do życia, i wiem, że się dopiero rozkręcam.

Wszystko bowiem wymaga czasu i ja również potrzebowałam czasu aby przygotować wszystko co chce zrealizować i co pragnę zostawić na świecie po sobie. I nie są to bynajmniej dzieci czy rodzina (chociaż jak to będzie mi pisane to też przyjmę co los mi da) ale przede wszystkim będą to moje autorskie dzieła, pomysły, produkty dzięki którym ułatwię życie innym, spowoduje radość na twarzach ludzi, albo pomogę komuś, nawet nieświadomie, jak dana osoba będzie przeżywać najtrudniejsze momenty swojego życia i będą one wynikiem osób trzecich a nie jej samej. Ja przerobiłam wiele takich sytuacji i wytrwałam w momentach kiedy otoczenie niszczyło mi życie. Dzięki nim jestem dalej i dzięki Nim zachciałam żyć bardziej mocniej, więcej, bardziej spektakularnie.

Pozdrawiam wszystkie 30-tki i 30-latków z dowolną drugą cyfrą w dacie J Jeżeli uważacie, że nie możecie już nic w swoim życiu zmienić, to spróbujcie, a dowiecie się czy faktycznie nie możecie ;)

Ja mam 33 lata i zaczynam wszystko od początku tylko mądrzej, więc czego Wy się boicie? Chyba nie boicie się żyć? Żyć szczęśliwie a nie jak oczekują inni?